Jaki styrodur na fundamenty wybrać? Praktyczny poradnik dla inwestorów

• Styrodur (XPS) ma niską nasiąkliwość poniżej 0,7% chroniącą przed wilgocią
• Zapewnia doskonałą izolację termiczną (współczynnik 0,030-0,045 W/mK)
• Cechuje się wytrzymałością na ściskanie 200-700 kPa zależnie od klasy
• Jego trwałość przekracza 50 lat użytkowania
• Dla domów jednorodzinnych zalecana klasa XPS 300, przy większych obciążeniach wyższe klasy

Wybór odpowiedniego styroduru na fundamenty to kluczowa decyzja wpływająca na trwałość i efektywność energetyczną całego budynku. Styrodur, znany również jako polistyren ekstrudowany (XPS), stał się obecnie materiałem pierwszego wyboru do izolacji fundamentów, wypierając tradycyjny styropian. Jego wyjątkowa struktura komórkowa zapewnia znacznie lepsze parametry izolacyjne i wytrzymałościowe, co przekłada się na komfort cieplny i bezpieczeństwo konstrukcji na długie lata. Warto zastanowić się, dlaczego właściwie tak wielu ekspertów zaleca ten materiał? Odpowiedź jest prosta – styrodur oferuje kompleksowe rozwiązanie problemów związanych z izolacją fundamentów, które przez lata stanowiły wyzwanie dla budowniczych. Jego zastosowanie eliminuje większość typowych problemów występujących przy tradycyjnych materiałach izolacyjnych. Czy możemy więc jednoznacznie stwierdzić, że jest to idealny materiał? Jak najbardziej, szczególnie w polskich warunkach klimatycznych, gdzie cykle zamrażania i rozmrażania są częste.

Dlaczego styrodur jest lepszym wyborem niż tradycyjny styropian do izolacji fundamentów? Głównym powodem jest jego znacznie niższa nasiąkliwość, wynosząca poniżej 0,7%, co czyni go idealnym materiałem do zastosowania w miejscach narażonych na kontakt z wilgocią i wodą gruntową. Dodatkowo, styrodur charakteryzuje się wyjątkową odpornością na cykle zamrażania i rozmrażania, co jest nieocenioną zaletą w naszym klimacie. Materiał ten skutecznie eliminuje mostki termiczne, zapewniając równomierną izolację całej konstrukcji fundamentowej. Nie bez znaczenia jest również jego wysoka odporność na odkształcenia pod wpływem obciążeń, co gwarantuje stabilność izolacji przez cały okres użytkowania budynku. Szczególnie istotna jest także jego struktura zamkniętych komórek, która zapobiega przenikaniu wilgoci nawet przy długotrwałym kontakcie z wodą. Co ciekawe, wielu inwestorów początkowo wzbrania się przed wyborem styroduru ze względu na wyższą cenę, jednak w długoterminowej perspektywie okazuje się on bardziej ekonomicznym rozwiązaniem. Dzięki trwałości przekraczającej 50 lat, nie wymaga wymiany przez cały okres użytkowania budynku.

Przy wyborze styroduru na fundamenty należy zwrócić uwagę na kilka kluczowych parametrów. Najważniejszym z nich jest wytrzymałość na ściskanie, która powinna być dostosowana do przewidywanych obciążeń budynku. Dla typowych domów jednorodzinnych rekomendowana jest klasa XPS 300, natomiast przy większych obciążeniach lub trudnych warunkach gruntowych warto rozważyć wyższe klasy, takie jak XPS 500 czy XPS 700. Nie mniej istotna jest grubość płyt, która zależy od rodzaju fundamentu – dla płyty fundamentowej zaleca się 12-20 cm, zaś dla ław i ścian fundamentowych 8-15 cm. Ważnym parametrem jest również współczynnik przewodzenia ciepła lambda, który powinien mieścić się w zakresie 0,030-0,045 W/mK, co zapewnia doskonałą izolacyjność termiczną. Warto zwrócić uwagę również na gęstość materiału, która dla domów jednorodzinnych powinna wynosić około 30-35 kg/m³. Jakość styroduru można łatwo ocenić wizualnie – płyty powinny mieć równe krawędzie i jednorodną strukturę. Przed zakupem warto sprawdzić również datę produkcji materiału oraz warunki jego przechowywania. Pamiętajmy, że wybór odpowiedniej klasy styroduru jest kluczowy dla zapewnienia stabilności konstrukcji i odpowiedniej izolacji.

• Jaki styrodur jest najlepszy do fundamentów? Najlepszym wyborem jest polistyren ekstrudowany XPS o klasie minimum 300 dla typowych domów jednorodzinnych, przy większych obciążeniach zaleca się klasy 500-700.
• Jaka powinna być grubość styroduru na fundamenty? Zależy od rodzaju fundamentu: dla płyty fundamentowej 12-20 cm, dla ław fundamentowych 8-12 cm, a dla ścian fundamentowych 10-15 cm.
• Czy styrodur jest lepszy od styropianu do fundamentów? Tak, styrodur ma znacznie niższą nasiąkliwość (poniżej 0,7% wobec 3-5% dla styropianu), wyższą wytrzymałość na ściskanie i lepszą odporność na cykle zamrażania/rozmrażania.
• Czy można stosować styrodur na fundamenty przy wysokim poziomie wód gruntowych? Tak, to właśnie w takich warunkach styrodur sprawdza się najlepiej dzięki niskiej nasiąkliwości i odporności na wilgoć.
• Jaką klasę styroduru wybrać do domu jednorodzinnego? Dla większości domów jednorodzinnych wystarcza klasa XPS 300, przy trudniejszych warunkach gruntowych warto rozważyć XPS 500.

ŹRÓDŁO:

• [1]https://projektybudowlane.com.pl/jaki-styrodur-na-fundamenty-wybrac-parametry-i-grubosci-w-praktyce[1]
• [2]https://rentools.pl/blog/styrodur-na-fundamenty-wszystkie-niezbedne-informacje[2]
• [3]https://mojabudowa.pl/artykul/253_jaki_styrodur_na_fundamenty_i_dlaczego_nie_styropian.htm[3]

Najważniejsze parametry styroduru do fundamentów – lambda, nasiąkliwość i wytrzymałość mechaniczna

Wybierając styrodur do izolacji fundamentów, warto zwrócić szczególną uwagę na trzy kluczowe parametry, które decydują o jego skuteczności w tym zastosowaniu. Współczynnik przewodzenia ciepła (lambda), nasiąkliwość oraz wytrzymałość na ściskanie to właściwości, które bezpośrednio wpływają na trwałość i efektywność izolacji fundamentowej. Każdy z tych parametrów ma znaczenie w kontekście warunków gruntowych i obciążeń, jakim poddawana jest konstrukcja budynku.

Współczynnik przewodzenia ciepła (lambda)

Lambda (λ) to jeden z najważniejszych parametrów określających zdolność styroduru do izolacji termicznej. Jego wartość dla styroduru mieści się zwykle w przedziale 0,030-0,045 W/(m*K), przy czym im niższy współczynnik, tym lepsze właściwości izolacyjne materiału. Warto wiedzieć, że lambda deklarowana nie zawsze odzwierciedla rzeczywistą izolacyjność materiału w warunkach gruntowych. W praktyce istotna jest tzw. lambda obliczeniowa, która uwzględnia wpływ nasiąkliwości na właściwości izolacyjne.

Na współczynnik lambda wpływa gęstość materiału – płyty o większej gęstości zazwyczaj mają niższą lambdę. Dlatego warto inwestować w wyższej jakości materiały, które mimo wyższej ceny zapewnią lepszą izolację termiczną przy mniejszej grubości warstwy. Wybierając styrodur, zwracajmy uwagę na wartość współczynnika podaną przez producenta, pamiętając że różnica nawet o 0,001 W/(m*K) może mieć znaczenie dla efektywności energetycznej całego budynku.

Nasiąkliwość styroduru

Nasiąkliwość to parametr kluczowy dla materiałów stosowanych do izolacji fundamentów, które są narażone na bezpośredni kontakt z wilgocią i wodą gruntową. Styrodur (XPS) wyróżnia się wyjątkowo niską nasiąkliwością poniżej 0,7%, co zawdzięcza swojej zamkniętokomórkowej strukturze. W przeciwieństwie do zwykłego styropianu EPS, który po namoczeniu traci właściwości izolacyjne, styrodur zachowuje swoje parametry nawet w permanentnym kontakcie z wodą.

Nasiąkliwość różni się w zależności od klasy styroduru:

• XPS 200 – nasiąkliwość ≤ 0,7%
• XPS 300 – nasiąkliwość ≤ 0,5%
• XPS 500 – nasiąkliwość ≤ 0,3%
• XPS 700 – nasiąkliwość ≤ 0,2%

Dlatego przy wysokim poziomie wód gruntowych zdecydowanie warto wybierać styrodur o wyższej klasie, który zapewni lepszą ochronę fundamentów przed wilgocią i zachowa swoje właściwości izolacyjne przez cały okres użytkowania budynku.

Wytrzymałość mechaniczna

Wytrzymałość na ściskanie to parametr określający zdolność styroduru do przenoszenia obciążeń mechanicznych. W dokumentacji technicznej oznaczany jest jako CS(10), gdzie wartość liczbowa wskazuje na wytrzymałość przy 10% odkształceniu względnym, wyrażoną w kilopaskalach (kPa). Dla styroduru fundamentowego wytrzymałość ta mieści się w przedziale 200-700 kPa, w zależności od klasy materiału.

Wybór odpowiedniej klasy wytrzymałościowej powinien być podyktowany przewidywanymi obciążeniami:

• XPS 200 (200 kPa) – dla lekkich konstrukcji i małych domów
• XPS 300 (300 kPa) – standardowe rozwiązanie dla domów jednorodzinnych
• XPS 500 (500 kPa) – dla większych obciążeń i trudnych warunków gruntowych
• XPS 700 (700 kPa) – budownictwo przemysłowe i ekstremalne obciążenia

Należy pamiętać, że niedoszacowanie obciążeń i wybór zbyt słabego styroduru może prowadzić do jego odkształcenia i utraty właściwości izolacyjnych, co w konsekwencji może skutkować problemami z warstwą izolacyjną fundamentów.

XPS czy EPS? Porównanie różnych rodzajów styroduru do izolacji fundamentowej

Wybierając izolację fundamentową, inwestorzy często zastanawiają się nad wyborem między XPS (polistyren ekstrudowany) a EPS (polistyren ekspandowany). Różnica między nimi wynika z procesu produkcji, który determinuje ich właściwości. EPS powstaje przez spienianie granulek polistyrenu, tworząc strukturę o otwartych komórkach. XPS produkowany jest przez wytłaczanie masy polistyrenowej pod wysokim ciśnieniem, co skutkuje jednolitą strukturą zamkniętych komórek. Ta fundamentalna różnica wpływa na wszystkie pozostałe parametry techniczne. Prawidłowa ocena warunków gruntowych jest kluczowa przy wyborze odpowiedniego materiału izolacyjnego.

Porównując parametry techniczne, XPS zdecydowanie przewyższa EPS pod względem nasiąkliwości, która dla XPS wynosi poniżej 0,7%, a dla EPS 3-5%. Ma to ogromne znaczenie, gdyż mokry styropian traci właściwości izolacyjne, podczas gdy styrodur zachowuje je nawet przy długotrwałym kontakcie z wodą. Istotna jest również wytrzymałość na ściskanie – dla EPS zwykle nie przekracza 200 kPa, podczas gdy XPS oferuje 200-700 kPa. Po kilku latach użytkowania różnica w rzeczywistej izolacyjności może być znacznie większa niż wskazywałyby początkowe parametry.

• XPS posiada zamkniętą strukturę komórkową, EPS – otwartą
• Wytrzymałość XPS (200-700 kPa) przewyższa EPS (100-200 kPa)
• XPS zachowuje parametry w wilgoci, EPS je traci
• Trwałość XPS przekracza 50 lat, EPS wymaga wcześniejszej wymiany

Kiedy warto rozważyć EPS?

Mimo przewagi styroduru, istnieją sytuacje, w których EPS może być uzasadnionym wyborem. Dotyczy to głównie budynków lekkich na suchych, przepuszczalnych gruntach, gdzie ryzyko zawilgocenia jest minimalne. W takich przypadkach można zastosować specjalistyczny styropian fundamentowy o podwyższonych parametrach. Wybierając tańszy materiał, należy jednak uwzględnić potencjalne zmiany warunków gruntowych w przyszłości.

Aspekt ekonomiczny

Z perspektywy ekonomicznej, porównanie kosztów musi uwzględniać cały okres użytkowania budynku. XPS jest zwykle 2-3 razy droższy od EPS, co stanowi różnicę w początkowym budżecie. Jednak wymiana izolacji fundamentowej po latach jest praktycznie niemożliwa bez kosztownych prac ziemnych. Biorąc pod uwagę rosnące koszty energii, inwestycja w lepszą izolację zwraca się z każdym rokiem eksploatacji.

Optymalna grubość styroduru fundamentowego w zależności od strefy klimatycznej i typu budynku

Wybór odpowiedniej grubości styroduru na fundamenty znacząco wpływa na efektywność energetyczną budynku i jego trwałość. Czy wiesz, że różne strefy klimatyczne Polski wymagają zupełnie innych parametrów izolacji? Polskie normy budowlane wyróżniają trzy podstawowe strefy klimatyczne, a każda z nich charakteryzuje się innymi wymaganiami dotyczącymi izolacji fundamentów.

W strefie I (najcieplejszej), obejmującej zachodnią i południowo-zachodnią część kraju, minimalna zalecana grubość styroduru wynosi 8 cm, jednak optymalnie warto zastosować 10-12 cm. Nawet w najcieplejszych regionach Polski zdarzają się okresy silnych mrozów, które mogą prowadzić do przemarzania fundamentów, dlatego nie warto oszczędzać na izolacji. Dla typowego domu jednorodzinnego w tej strefie sprawdzi się styrodur XPS 300 o grubości 10 cm.

Strefa II, czyli centralna część Polski, wymaga już solidniejszej ochrony. Tutaj minimalna grubość styroduru to 10 cm, ale dla zapewnienia komfortu cieplnego zaleca się stosowanie warstwy 12-14 cm. W tej strefie dla domów jednorodzinnych najlepiej sprawdzi się styrodur klasy XPS 300, natomiast dla obiektów o większym obciążeniu warto rozważyć XPS 500 o grubości 14-15 cm.

W strefie III (najzimniejszej), obejmującej północno-wschodnią Polskę oraz tereny górskie, minimalna zalecana grubość wynosi 12 cm, a optymalna to 15-20 cm. W tych regionach warto zainwestować w lepszą izolację, ponieważ okresy mrozów są znacznie dłuższe, a temperatura spada niżej niż w pozostałych częściach kraju. Dla domów jednorodzinnych w tej strefie rekomendowany jest styrodur XPS 300 lub XPS 500 o grubości minimum 15 cm.

Dobór grubości styroduru w zależności od typu budynku

Nie tylko strefa klimatyczna, ale również rodzaj i przeznaczenie budynku determinują wybór odpowiedniej grubości styroduru. Różne konstrukcje stawiają odmienne wymagania dotyczące izolacji fundamentowej. Jak więc dobrać właściwą grubość dla konkretnego typu budynku?

Dla domów jednorodzinnych standardowo zalecane są grubości od 10 do 15 cm, zależnie od strefy klimatycznej. W przypadku budynków energooszczędnych warto zwiększyć tę wartość o 20-30%. Warto pamiętać, że dodatkowe 2-3 cm styroduru to stosunkowo niewielki koszt w porównaniu z potencjalnymi oszczędnościami na ogrzewaniu przez kilkadziesiąt lat. Dla domów pasywnych stosuje się nawet 20-30 cm styroduru, co praktycznie eliminuje straty ciepła przez fundament.

Budynki wielorodzinne, ze względu na większą masę konstrukcji i większe obciążenia, wymagają nie tylko wyższej klasy styroduru (XPS 500), ale również odpowiedniej grubości – zazwyczaj 15-20 cm. W przypadku budynków z piwnicami czy garażami podziemnymi wartości te mogą być jeszcze większe.

W przypadku obiektów komercyjnych i przemysłowych kluczowym parametrem jest nie tylko izolacyjność termiczna, ale przede wszystkim wytrzymałość mechaniczna. Dlatego stosuje się tutaj styrodur klasy XPS 700 o grubości 15-25 cm. W budynkach przemysłowych, gdzie generowane są duże obciążenia, odpowiednia grubość i klasa styroduru fundamentowego stanowią podstawę trwałości całej konstrukcji.

Wpływ poziomu wód gruntowych na dobór grubości styroduru

Jednym z często pomijanych, a niezwykle istotnych czynników wpływających na optymalną grubość styroduru fundamentowego jest poziom wód gruntowych. Ten aspekt może znacząco zmodyfikować standardowe zalecenia dotyczące grubości izolacji.

Na terenach z niskim poziomem wód gruntowych (głębiej niż 2 metry) można stosować standardowe zalecenia dla danej strefy klimatycznej i typu budynku. Jednak nawet w takich przypadkach warto pamiętać o odpowiedniej hydroizolacji i stosować styrodur o niskiej nasiąkliwości.

Przy średnim poziomie wód gruntowych (1-2 metry) zaleca się zwiększenie standardowej grubości styroduru o około 20-30%. Na przykład, jeśli w strefie II dla domu jednorodzinnego zalecana jest grubość 12 cm, to przy średnim poziomie wód gruntowych lepiej zastosować 15 cm. W takich warunkach warto również rozważyć wyższą klasę styroduru – minimum XPS 500.

W przypadku wysokiego poziomu wód gruntowych (płycej niż 1 metr) konieczne jest zastosowanie styroduru o najwyższej klasie odporności na wilgoć oraz zwiększenie jego grubości nawet o 50% względem standardowych zaleceń. W takich warunkach dla domu jednorodzinnego rekomendowana jest warstwa 15-20 cm styroduru XPS 500 lub XPS 700.

Praktyczne zalecenia dotyczące grubości styroduru w różnych warunkach

Podsumowując wszystkie kluczowe czynniki wpływające na wybór odpowiedniej grubości styroduru, warto przedstawić konkretne zalecenia, które ułatwią podjęcie właściwej decyzji:

• Domy jednorodzinne w strefie I: 10-12 cm styroduru XPS 300
• Domy jednorodzinne w strefie II: 12-14 cm styroduru XPS 300
• Domy jednorodzinne w strefie III: 15-20 cm styroduru XPS 300/500
• Domy energooszczędne: zwiększenie standardowej grubości o 20-30%
• Domy pasywne: 20-30 cm styroduru XPS 500
• Budynki wielorodzinne: 15-20 cm styroduru XPS 500
• Obiekty przemysłowe: 15-25 cm styroduru XPS 700

Pamiętaj, że są to wartości orientacyjne, które należy dostosować do konkretnych warunków gruntowych i indywidualnych wymagań projektu. Na terenach o wysokim poziomie wód gruntowych lub w miejscach narażonych na okresowe podtopienia, powyższe wartości należy odpowiednio zwiększyć.

Wybierając grubość styroduru fundamentowego, warto również uwzględnić aspekt ekonomiczny całej inwestycji. Choć grubsza warstwa izolacji to wyższy koszt początkowy, w dłuższej perspektywie może przynieść znaczne oszczędności na ogrzewaniu. Optymalna grubość styroduru to taka, która zapewnia równowagę między kosztem inwestycji a przyszłymi oszczędnościami przez cały okres użytkowania budynku, który w przypadku styroduru XPS wynosi nawet 50 lat.

Jak prawidłowo montować styrodur na fundamentach i uniknąć typowych błędów wykonawczych?

Prawidłowy montaż styroduru fundamentowego jest kluczowym elementem determinującym skuteczność izolacji całego budynku na długie lata. Odpowiednie przygotowanie podłoża to pierwszy i niezwykle istotny krok – powierzchnia fundamentu musi być dokładnie oczyszczona z pyłów, zanieczyszczeń oraz pozostałości oleju szalunkowego. Zaniedbanie tego etapu często prowadzi do późniejszego odklejania się płyt i powstawania mostków termicznych, które skutecznie niweczą cały wysiłek włożony w izolację. Przed przystąpieniem do prac wyrównujemy wszelkie nierówności, które mogłyby uniemożliwić dokładne przyleganie płyt do podłoża. Fundament powinien być również suchy, gdyż wilgoć uwięziona pod izolacją może w przyszłości powodować problemy. Do mocowania styroduru używamy wyłącznie specjalistycznych klejów poliuretanowych lub mas bitumicznych przeznaczonych do zastosowań fundamentowych – zwykłe kleje cementowe nie sprawdzą się w tych warunkach ze względu na niską odporność na wilgoć. Temperatura podczas montażu powinna wynosić powyżej +5°C, co zapewni prawidłowe wiązanie kleju i trwałość połączenia. Warto również sprawdzić prognozę pogody przed rozpoczęciem prac, ponieważ opady deszczu w okresie wiązania mogą znacząco pogorszyć przyczepność.

Płyty styrodurowe układamy z przesunięciem (na mijankę), co zapobiega powstawaniu ciągłych spoin pionowych będących potencjalnymi mostkami termicznymi. Szczeliny pomiędzy płytami nie powinny przekraczać 2 mm szerokości, a w przypadku większych odstępów wypełniamy je pianką poliuretanową o niskiej rozprężalności – nigdy zaprawą cementową czy gipsową! Na narożnikach budynku stosujemy technikę zazębiania (na tzw. strzałkę), co znacząco zwiększa stabilność mechaniczną całej izolacji. Montaż styroduru musi obejmować całą powierzchnię fundamentu, bez pomijania nawet trudno dostępnych miejsc, które często stają się źródłem późniejszych problemów. Szczególną uwagę poświęcamy połączeniom między ścianą fundamentową a ławą fundamentową, gdzie ryzyko powstania mostków termicznych jest największe. Przy skomplikowanych kształtach fundamentów przycinamy płyty ostrym nożem lub piłą o drobnych zębach, dbając o precyzyjne dopasowanie każdego elementu. Wszystkie przejścia instalacyjne przez fundament zabezpieczamy specjalnymi kołnierzami uszczelniającymi, które zapewnią ciągłość izolacji w tych newralgicznych punktach.

Najczęstsze błędy wykonawcze i jak ich unikać

Podczas montażu styroduru na fundamentach często popełniane są błędy, które mogą znacząco obniżyć skuteczność całego systemu izolacyjnego. Najpoważniejszym z nich jest brak odpowiedniego zabezpieczenia przed promieniowaniem UV i uszkodzeniami mechanicznymi, szczególnie w części izolacji wychodzącej ponad poziom gruntu. Styrodur wystawiony na działanie promieni słonecznych szybko ulega degradacji, dlatego konieczne jest jego zabezpieczenie specjalną zaprawą klejowo-szpachlową z zatopioną siatką z włókna szklanego lub folią kubełkową w części podziemnej. Nieodpowiednie zabezpieczenie często prowadzi do całkowitej utraty właściwości izolacyjnych już po kilku sezonach, mimo zastosowania najlepszej jakości materiału. Równie istotnym aspektem jest sposób zasypywania wykopu po zakończeniu montażu – powinno się to odbywać warstwami, z jednoczesnym ostrożnym zagęszczaniem gruntu, aby nie uszkodzić ani nie przemieścić zamontowanych płyt. Zbyt gwałtowne zasypanie lub użycie ciężkiego sprzętu w bezpośrednim sąsiedztwie izolacji może prowadzić do jej uszkodzenia, co często ujawnia się dopiero po latach w postaci zawilgocenia pomieszczeń lub nadmiernych strat ciepła.

Najczęstsze błędy, których należy unikać:

• Stosowanie nieodpowiednich klejów – standardowe kleje cementowe nie są odporne na stałe oddziaływanie wilgoci
• Brak przesunięcia przy układaniu płyt – prowadzący do powstawania ciągłych spoin pionowych
• Niedokładne dopasowanie elementów – pozostawianie zbyt dużych szczelin lub ich niewłaściwe wypełnianie
• Brak ochrony przed promieniowaniem UV – niezbędna jest warstwa ochronna na części nadziemnej
• Nieostrożne zasypywanie wykopu – powodujące uszkodzenia lub przemieszczenia płyt
• Pomijanie trudno dostępnych miejsc – skutkujące nieciągłością izolacji i mostkami termicznymi
• Montaż w nieodpowiednich warunkach atmosferycznych – deszcz lub zbyt niska temperatura uniemożliwiają prawidłowe wiązanie kleju

Podsumowując, wybór odpowiedniego styroduru na fundamenty i jego prawidłowy montaż stanowią podstawę efektywności energetycznej budynku. Styrodur (XPS) dzięki swojej niskiej nasiąkliwości poniżej 0,7% i wysokiej wytrzymałości na ściskanie 200-700 kPa doskonale sprawdza się w trudnych warunkach fundamentowych. Stosując odpowiednią klasę materiału (XPS 300 dla domów jednorodzinnych, wyższe klasy dla większych obiektów) oraz grubość dostosowaną do strefy klimatycznej, zapewniamy optymalną izolację termiczną na długie lata. Staranne wykonanie montażu i unikanie typowych błędów wykonawczych gwarantują trwałość izolacji przez cały okres użytkowania budynku, który w przypadku wysokiej jakości styroduru może przekraczać nawet 50 lat.